راز معجزه ویزیت های 500 تومانی - وبلاگ نت قشم

به گزارش وبلاگ نت قشم، ویزیت این آقای دکتر 71 ساله که اهل میبد یزد است همین 500 تومان است! هرکسی دارد، ویزیت را می پردازد و هرکسی هم ندارد، نه! حساب و کتاب دکتر با بیمارانش همین قدر ساده است؛

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ نت قشم، دکتر محمد آقایی میبدی را تا همین دو روز پیش کمتر کسی می شناخت؛ اما حالا فیلمی چند دقیقه ای از این پزشک عمومی در فضای مجازی منتشر شده و همه جا دست به دست می گردد؛ فیلمی با یک عنوان ساده و باورنکردنی؛ پزشکی با حق ویزیت 500 تومانی! بله همان 500 تا تک تومانی که الان حتی یک بستنی با آن نمی گردد خرید! ویزیت این آقای دکتر 71 ساله که اهل میبد یزد است همین 500 تومان است! هرکسی دارد، ویزیت را می پردازد و هرکسی هم ندارد، نه! حساب و کتاب دکتر با بیمارانش همین قدر ساده است؛ دلیلی که باعث می گردد در دفتر روزنامه مهمان دکتر آقایی باشیم و پای صحبت های مردی بنشینیم که سبک و منشی خاص در زندگی دارد و رضایت خلق خدا را سرلوحه کار و زندگی اش قرار داده است.حضور دکتر میبدی در روزنامه جام جم همزمان شد با ورود هیاتی از کاروان زیر سایه خورشید در تحریریه به مناسبت دهه کرامت تا عطر وجود مبارک امام رضا (ع)و بوی خوش خدمتِ فروتنانه به مردم و محرومان را یک جا در فضای کاری مان پخش کند .

آقای دکتر اهل کجا هستید؟

اهل میبد یزد... من سال 1327 در میبد به جهان آمدم و تا همین الان هم در این شهر زندگی می کنم و افتخارم این است بعد از این که پزشک شدم برگشتم به شهر خودم .

اصلا چطور شد پزشکی را انتخاب کردید؟

به پزشکی علاقه داشتم و با این که کسی نه در خانواده ما و نه در محله ما سراغ این رشته نرفته بود من رفتم دنبال پزشکی. البته پدرم هم مشوقم بود با این که خودش کار آزاد داشت؛ یعنی اول در کار سرامیک سازی بود و بعد هم رفت سراغ آجرپزی و بعد هم نانوایی و بقالی، من را تشویق کرد این رشته را با وجود مسائلی که بود دنبال کنم .

کجا درس خواندید؟

در دانشکده علوم تندرستی درس خواندم؛ دکتر محسن ضیایی، داماد مرحوم دکتر قریب بنیانگذار این دانشکده بودند. بعد از انقلاب این دانشکده تحویل دانشگاه شهید بهشتی شد و من آنجا درسم را تمام کردم .

از چه سالی طبابت را آغاز کردید؟

رسما از سال 58 رفتم درمانگاهی در اردکان به اسم درمانگاه عقدا و بعد از سال 67 هم مطب داشتم. سال های زیادی، هم در بیمارستان کار می کردم و هم در مطب و بعد از بازنشستگی هم صبح و ظهر در مطب هستم؛ مطبم هم خانه پدری من است و این یکی از افتخاراتم است .

چرا؟

چون اینجا بافت قدیمی میبد است و همه می دانند که اینجا خانه پدری من است. هر وقت هرکسی برای معاینه و ویزیت می آید یک خدابیامرز برای پدر و مادرم می گوید و همین برای من کافی است .

پس بیشتر مریض ها شما را می شناسند .

بله اینجا شهر کوچکی است. البته از خارج از میبد هم مریض دارم. مثلا یکی تعریف نموده من رفتم پیش این دکتر دستش خوب بود زود حالم خوب شد، یا این که می گویند ویزیت کم می گیرد، همین باعث شده که مریض از جاهای دیگر هم بیاید .

شما از اول همین قدر کم ویزیت می گرفتید؟

من از همان اول مبنا را بر این گذاشتم که مراعات حال مریض ها را بکنم. یادم هست مثلا وقتی که همه ده تومان ویزیت می گرفتند، من پنج تومان می گرفتم. بعد که همه 20 تومان می گرفتند من ده تومان می گرفتم بعد که همه 50 تومان می گرفتند من 20 تومان ویزیت می گرفتم .

یعنی همواره سعی می کردم کمتر بگیرم تا بیمارانی که وضع مالی شان خوب نیست به مشکل نخورند و بالاخره یک جایی برای آمدن داشته باشند. الان هم 9 سال است که ویزیتم همین 500 تا تک تومانی است و بیشتر نشده !

چرا زیادش نکردید؟ 500 تومان امروز با 500 تومان 9 سال پیش قابل مقایسه نیست.

بله همین طور است که می گویید، اما اگر ما همه بخواهیم این طور فکر کنیم پس تکلیف انسانیت چه می گردد؟! ببینید همه آدم ها پول را دوست دارند رفاه را دوست دارند من هم از این قاعده مستثنا نیستم، اما وقتی با خودم فکر می کنم می بینم که همه اینهایی که مریض من هستند یک جوری در زندگی شان مشکل دارند، در این مسائل مالی درآمدشان هم زیاد نشده و واقعا ممکن است به خاطر حق ویزیت به دکتر نروند، پس وقتی امورات زندگی من با همین 500 تومان می گذرد، چرا بیشتر بگیرم؟ !

واقعا با همین 500 تومان امورات تان می گذرد؟ از نظر قانونی چقدر باید ویزیت بگیرید؟

بله می گذرد... ببینید از نظر قانونی تا پارسال ما باید برای ویزیت هر مریض، از هرکسی که دفترچه بیمه داشت 16500 تومان و از کسی که بیمه نداشت 22500 تومان می گرفتیم که الان اگر بیشتر شده من خبر ندارم، اما من همین 500 تومان را می گیرم، البته حق فرانشیز دفترچه بیمه ها از بیمه را هم دارم و همین کافی است .

یعنی حدودا چقدر درآمد دارید؟

درآمد من به اندازه ای است که زندگی ام بچرخد، فکر کنم حدود ماهی 5 میلیون تومان به طور متوسط درآمد دارم و همین کافی است... به خصوص الان که همه بچه ها ازدواج نموده اند و سرخانه و زندگی خودشان هستند و فقط من مانده ام و همسرم .

ویزیت 500 تومانی یعنی پول خرد، این همه پول خرد از کجا می آورید؟

از کمیته امداد می گیرم، با آنها صحبت کردم و ماهانه آنها به من پول خرد می دهند مثل سه روز پیش 400 هزارتومان 500 تومانی از آنها گرفتم. البته فقط بحث 500 تومانی نیست... من باید 2 هزارتومانی و هزارتومانی هم جداگانه از بانک بخرم. چون برخی از بیمارانی که به مطب می آیند، مثلا 10 هزارتومانی می دهند یا تراول 50 هزارتومانی می دهند و من باید 49 هزار و 500 تومان به آنها برگردانم .

اگر کسی بیشتر از این مقدار ویزیت بدهد چه کار می کنید؟

برمی گردانم... اصلا نگه نمی دارم... واقعا اموراتم با همین مقدار می گذرد. ماشین من از سال 85، یک پژو 405 است که برایم کافی است و واقعا احتیاج به عوض کردنش ندارم. گوشی تلفن همراهم یک گوشی سامسونگ کشویی است که فکر کنم هشت سال پیش 110 هزارتومان خریدم و الان هم کارم را راه می اندازد .

یعنی هیچ وقت فکر نکردید مثلا آیفون بخرید یا یک گوشی با سیستم عامل بهتر؟

نه واقعا... البته دلیل هم دارد. یکی این که بلد نیستم با این گوشی جدیدها کار کنم. دوم این که وقتی این گوشی کارم را راه می اندازد احتیاجی به چیز دیگری ندارم .

پس کلا در فضای مجازی و اینترنت هم نیستید؟

فضای مجازی که نه اصلا... اینترنت هم در حد احتیاج، چون نسخه بیماران تامین اجتماعی الکترونیکی شده من در همین حد با اینترنت کار می کنم .

با این تفاسیر خیلی شبیه بقیه دکترها زندگی نمی کنید. خانواده هیچ وقت نسبت به این سبک زندگی شما اعتراض ننموده؟

گلایه شاید بوده، اما زیاد نبوده... من همواره برای بچه هایم یک حکایت و یک شعر را تعریف می کنم که درباره عمر بن عبدالعزیز است. می گویند عمربن عبدالعزیز انگشتر گرانقیمتی داشته که هیچ کس نمی توانسته روی نگین آن قیمتی بگذارد و برایش هم خیلی عزیز بوده، اما یک سالی به علت خشکسالی و قحطی، وضع مردم منطقه خراب می گردد و عمربن عبدالعزیز هم نگین انگشترش را می دهد و می گوید خرج مردم کنید تا از گرسنگی نمیرند. بعد هم این شعر را گفته که: مرا شاید انگشتری بی نگین، نشاید دل خلقی اندوهگین این شعر همواره در ذهن من است و یک جوری انگار سرلوحه کار من شده و معتقدم اگر سطح زندگی من کمی پایین تر باشد بهتر است تا این که در نزدیکی ام مردمی باشند که به خاطر مشکل مالی نتوانند به دکتر مراجعه نمایند .

این ویزیت پایین باعث نشده صدای بقیه پزشک ها در میبد در بیاید؟

واقعیتش این است که وقتی من کارم را آغاز کردم در میبد چهار نفر پزشک بیشتر نبودیم که از نسل ما دو نفر از جهان رفتند و یک نفر هم بازنشسته شد و خبر ندارم کجاست و الان من فقط مانده ام. بیشتر دکترهایی که الان در شهر ما هستند، همگی کسانی هستند که وقتی بچه شیرخواره بودند توسط من ویزیت شده اند و الان اصلا رویشان نمی گردد به من درباره این ویزیت 500 تومانی چیزی بگویند .

برای این کار خیر الگو هم داشتید؟

الگوی من در زندگی اول از همه پدرم بود. پدرم وقتی دکان نانوایی داشت اگر می دید کسی پول ندارد نان بخرد، نان رایگان به او می داد، وقتی هم که بقالی زد، باز جنس هایش همواره از همه مغازه ها ارزان تر بود و هیچ وقت هم به خاطر این اتفاق ضرر نکرد و من هم این سبک زندگی را از ایشان یاد گرفتم. البته در دورانی که پزشک شده بودم درباره دکتر مرتضی شیخ، پزشک مشهدی هم شنیدم که می گفتند یک تشتی داشته و ویزیت ها را مردم در این تشت می ریختند، هرکس هرچقدر داشته ویزیت می داده و هرکسی هم نداشته از این پول برمی داشته؛ کاری که باعث شده الان با این که سال ها از مرگ این پزشک می گذرد، اما اسمش به نیکی بین مردم باقی بماند. یک دکتر صادقی نامی هم در سیرجان همین رویه را داشت و شب و روز در خانه اش به روی مریض ها باز بود... او هم حالا از جهان رفته و واقعا این نام نیک است که از او به جا مانده... اصل هم همین نام نیک است .

منبع: روزنامه جام جم

،